Fijne feestdagen!

Zo slaapt ie toch het liefst

Jaloerse kip...

Het is al weer even geleden dat ik geschreven heb. Helaas zorgden de tentamens en en verslagen voor een hectische boel en te weinig tijd voor andere dingen.

We wonen in een doodlopende straat, aan het eind van de straat ligt het gemeentehuis. Dat gemeentehuis heeft een groot plein met enkele grote stukken gras. Een heuvel ligt tegen dat plein op en ook daar lig alleen maar gras. Okami vind het heerlijk om daar even te stoppen, lekker rennen en los lopen en af en toe eens blaffen van hoog op de heuvel als er mensen het gemeentehuis uit kwamen. Volgens mij mag hij er eigenlijk niet eens los lopen maar de dame achter de balie heeft meestal een grote glimlach op haar gezicht als ze de honden ziet ravotten! Helaas kunnen we Yuna niet los laten daar want dan is ze weg, helaas vind ze andere mensen vaak leuker als dat ze ons vind. Ze kan ons dan soms zoooo zielig aan kijken als ze moet wachten tot Okami klaar is met zijn gekkigheid!

Nu is het sinds vorige week zo dat ze de boel aan het open breken zijn. eerst werden alle stenen van het plein er uit gesloopt en vervolgens werd ook de hele heuvel op de schop genomen. Er staat nu een soort muurtje van hele grote stenen en alle boompjes en struiken zijn er uit. Maar dat is natuurlijk HELEMAAL GEWELDIG al dat zand, daar kan je lekker in spelen! Eerst was het wel een beetje eng, want waar moet je nu je behoefte doen (Okami heeft meestal een vast plekje) maar dat rennen door het zand, er op bijten en lekker rollen dat is geweldig! Nu hebben ze deze week ook de weg opgebroken, dus er komen geen auto's langs. Okami heeft dus nu ook de stoute schoenen aangetrokken en gaat ook daar in het donkere zand spelen! Leuk voor onze doggies maar die vieze poten daar kan ik wel zonder....

Je merkt wel dat hij steeds zelfzekerder wordt, dat is echt leuk om te zien, hij schrikt steeds minder snel terug! Waar mensen bij ons thuis eerst ontweken werden (het was zelfs zo erg dat hij somsde trap op vluchtte) worden ze nu eerst met zijn speciale wolvenblaf ontvangen, daarna geobserveerd om vervolgens als ze ff niet opletten besnuffelt te worden. Als alles OK blijkt dan gaan we kijken of er knuffels te halen zijn.... Het is me er eentje!

Gister hebben ze een nieuw speeltje gekregen. Hetgeen wat ze hadden was zo opgekauwd en versleten dat het echt niet meer kon. Gister was het een flostouw met een grote tennisbal er aan. Na 10 minuten lag de bal door de hele kamer in 100 stukjes! fijn....  Tijdens het stofzuigen had ik alle nog een beetje fatsoenlijke speeltjes in Yuna haar mand bij elkaar verzameld. Okami die al graag in Yuna haar mand ligt had nu alleen nog maar meer reden om daar te liggen, en dit keer deed hij des te meer moeite om ieder hoekje van de mand te bedekken, zodat Yuna maar niet bij de speeltjes kon. Wat zijn het toch een stel jaloerse kinders...

Vandaag heb ik Yuna een bijtring gegeven met daaraan ook weer een tennis bal. Okami zat me vervolgens zo aan te kijken met een blik van waar is mijn speeltje? Het speeltje van gister heeft Yuna ook nog nauwelijks vast gehad want dat had Okami zich ook toegeëigend. Ik gaf hem dat speeltje, maar dat was niet interessant genoeg! Yuna wilde de ring ook niet afstaan en heb een half uur lang niets anders dan gegrom gehoord. Toch vraag ik me af wanneer ik de 100 stukjes van deze bal door de kamer ga vinden.....!

Zaterdag gaan we met de doggies naar Utrecht. Onze vrienden zijn helemaal weg van de honden en hebben al bekeken waar we leuk kunnen gaan wandelen. Het wordt een gebied met ergens in het midden een pannenkoek-restaurant. Blijkbaar is het er ook nog eens goed eten en zijn ze erg hond vriendelijk. Hoop dat ik de camera niet ga vergeten, dan zal ik wel weer trakteren op een leuke foto sessie!

Ik...? ik heb nix hoor!

Past toch makkelijk in dit mandje??                    Yuna is er maar voor gaan liggen

 Gelukkig kan ik nog altijd lekker slijmen bij de baas. Heerlijk als ik weer ff op de bank mag liggen!

Landgoed Erenstein

Vandaag zijn we wezen wandelen op het landgoed rondom Kasteel Erenstein. Een prachtig gebied en met deze mooie herfstkleuren een waar lust voor het oog. De honden vonden het wederom weer heerlijk. Het zonnetje scheen en het was dusdanig warm dat een T-shirt voldoende was, wat wil een mens nog meer. We hadden om 12 uur afgesproken met Marco, Eva en Zoran.

De heren vonden het nodig elkaar eerst even uitbundig te groeten, wat zoals altijd de laatste paar maanden gepaard gaat met veel gegrom en een flinke snauw. De heren zijn duidelijk aan het uitvechten wie de baas is! Naar ons idee heeft Zoran toch wel de overhand, ook omdat hij over het algemeen minder onderdanig ergens op af stapt als Okami. Maar onze man is het daar nog niet mee eens en dat zorgt toch wel voor wat wrijving tussen de twee. We zullen zien hoe dat in de toekomst zal uitvallen. Eenmaal van de riem af, gaat het al snel goed. Er wordt nog wel in elkaar gebeten maar meer speels dan wat anders. Ook Yuna doet daar graag aan mee, en zo klein als ze is geeft ze af en toe de heren ook eens een snauw of een grom en springt tegen de flank van de wolven alsof ze net zo groot is. Erg leuk om te zien! Het eerste beekje is gespot en de poten zijn al weer nat en zwart!

Wat voor ons ook leuk was om te zien was dat Okami nu wel degelijk zijn poot (hetzij nog wat instabiel) omhoog gooit als hij wil plassen, duidelijk was ook dat beide heren flink hun territorium aan het claimen waren, waar Okami ging, moest Zoran er achteraan en andersom. Hij kan het dus wel, maar is volgens mij gewoon te lui als hij zijn vaste rondje maakt.

Na een wandeling van ruim 1,5 uur waren we terug bij de auto en hebben we weer gedag gezegd. Als afsluiter nog even een lekkere milkshake voor onderweg en eenmaal in de auto hebben ze geen kik meer gegeven. Wel weer een paar mooie foto's geschoten, die ik graag met jullie wil delen!

Wij gaan nog even lekker genieten van deze laatste nazomerse dagen!
tot de volgende keer

heerlijk pootje baden

Zoran had een "stokje" gevonden.

En die halen we ook braaf weer uit het water

pootje baden doen we wel, zwemmen nog niet echt

Zoran wacht tot er weer gegooit gaat worden. 

Okami regelt zijn eigen stok wel

Samen spetteren

Kiekeboe Yuna

2,5e wolf :)

de prachtige herfstkleuren van Erenstein

Mijn mooie mannetje

Mijn territorium!!

Ja hoor onze grote boze wolf heeft weer iets nieuws ontdekt. Laat ik eerst even een schets maken van de situatie....

We hebben een redelijk grote tuin waar de hondjes lekker mogen spelen als het droog is. Omdat we tegen een berg (nou ja, de Limburgse standaard voor berg that is..) aan wonen, gaat onze tuin in 3 etages omhoog. De etages zijn betegeld en bovenaan is het gras, of in ieder geval wat er nog van over is. Aan de rechter zijde staat een hoge schutting, de achter zijde zijn hoge struiken en links hebben we een afscheiding van schapengaas, ongeveer tot aan je middel zo hoog. De buren hebben ook een gezellige hond, een vrouwelijke Boxer genaamd Mup. Doordat er dus gaas tussen zit spelen ze altijd met elkaar door langs het gaas op en af te rennen. Dit kan echt uren zo doorgaan en ze vinden het geweldig.

Nu het volgende, de buren hebben deze week een boxer te logeren, maar dit was helaas niet zo'n sociaal individu als Mup. Deze logee, ook een reu, vond het leuk om Okami wat uit te dagen dus hij begint luid met blaffen en grommen. Deze logee was al eens vaker geweest en het enige wat Okami dan deed was ff blaffen soms wat janken en dan maar weglopen en geen aandacht aan geven. Nu hoorde Didier eergisteren ineens een luid geblaf en gegrom, niet zoals normaal maar echt alsof Okami, Zoran aan het begroeten was. (als die 2 elkaar zien moeten ze altijd even met luid grommen het spel starten, alsof ze even moeten uitzoeken wie vandaag de baas gaat zijn) Dus Didier was maar even gaan kijken wat er loos is. Yuna kon het haast niet zijn en als ze het wel was dan was het spel waarschijnlijk veel te hard voor Yuna om het nog leuk te vinden. 

Bij aankomst in de tuin ziet hij Yuna, maar geen Okami, hij kijkt links van zich en ziet daar de 2 reuen met elkaar in de knoop, de buurman stond er al tussen om ze uit elkaar te krijgen. Didier heeft meteen Okami geroepen, Okami laat los en komt blij naar hem toegelopen met een grote grijns op zijn gezicht, zoals hij dat zo mooi kan.  Met de gedachten kijk eens baasje wie ik eens even op zijn plaats heb gewezen. Toen hij dicht genoeg bij de omheining stond, hem maar weer terug over het hek getrokken, vond ie niet leuk maar ja je wil dit niet nog eens. Blijkt dat hij bij de plek waar wij onze compost hoop hebben precies over het gaas kan springen. "goh die van jullie kan ook hoog springen" zegt de buurman en neemt de reu terug naar binnen. Sja als Mup alleen is, maakt het niet uit hoor als ie hier af en toe komt buurten was de reactie. Maargoed niet helemaal de bedoeling. Gister waren we Okami al weer ff kwijt. Ondanks dat de reu gewoon binnen zat, was Okami ff bij de buren wezen kijken en wilde hij deze tuin volgens mij ook tot zicht eigenen. Onze wolf heeft weer iets nieuws ontdekt hoor zucht....

Meneertje begint een echte Reu te worden en persoonlijk vind ik een beetje dominantie helemaal niet erg. Normaliter laat hij altijd over zich heen lopen en is hij altijd een allemans vriendje. Dus die reu moet hem wel goed hebben uitgedaagd. We hebben de overgang maar even extra gebarriceerd dus het kan nu niet meer gebeuren, maar Okami staat nu wel elke keer met hoge rugharen tegenover zijn rivaal!  Het is dus een echte wolf en ergens toch wel een beetje trots op onze man. 

Okami's bekende grijns, hier bij landgoed Erensteyn

* bij het maken van dit verhaal, zijn geen dieren gewond geraakt

Kattenpaté

Onze lieve Bisoux is een hele lieve Maine Coon, maar omdat ze als kitten niesziekte heeft gehad is ze wat kwetsbaarder dan andere katten, kan je je bijna niet voorstellen bij een maine coom maar het is maar een klein meisje. Omdat ze wel wat dikker mag hebben we deze week een aantal bakjes Gourmet Paté voor haar gekocht. Zo nu en dan krijgt ze bij ons op de bank een kuipje wat ze dan op dr gemak mag opsmikkelen. Meestal doen we dat overdag als de honden in de tuin zitten, maar je begrijpt mijn schrijven is natuurlijk omdat dat dit keer niet het geval is.

Onze Bisoux zit tussen ons op de bank te vissen naar een door Didier gemaakte Cinnamon muffin, dus tijd voor een kuipje, die muffins zijn toch echt voor ons.. haha Kuipje op bordje en voor de neus van de kat gezet. nog geen 2 seconden later weet  Okami niet hoe hij moet bewegen want dat RUIKT LEKKER!!! Braaf zitten dan maar... Nee? Pootje....Nee? beetje jammeren dan???  nee ook niet...! Ene kant van de bank, nee daar zit de baas en mag ik niet bij die heerlijk ruikende paté, andere kant van de bank.. hmm daar zit het vrouwtje, ook daar mag ik niet bij de paté maar krijg ik wel knuffels... Laat ik hier nog maar eens braaf gaan zitten dan... Hmm dat werkt dus ook niet. Nog maar wat harder janken dan. Helaas ook dat hielp niet. Hij heeft net een strotje gehad om lekker op te peuzelen, maar dat maakt allemaal niets uit. Brokken eten ho maar, maar dit dat lust ie dan weer wel.

Zorgde wel voor een paar grappige foto's

kijk nou eens hoe braaf ik ben...

dan maar even protesteren..

 Uiteindelijk maar opgeven dan.

 in de mand toch nog even zijn bek aflikken

Dierendag en Hondenzwemmen

Na een wat regenachtige morgen was het nog onzeker of we wel naar het hondenzwemmen zouden gaan. Je hoefde je hond maar in de tuin te planten en nat worden ze vanzelf. Is natuurlijk wel niet zo leuk....

Rond half 1 was het dan helemaal droog en zijn we richting het zwembad gelopen. Eerst even een rondje om de vijver waar Okami al erg geïnteresseerd leek in het water, maar zoals alle andere keren is het water niet hoog genoeg om van de kant te springen en er ook weer makkelijk uit te komen. Lijkt veelbelovend voor het zwembad.

Eenmaal bij het zwembad aangekomen was het toch best druk op de parkeerplaats, natuurlijk was het binnenbad ook gewoon open dus kan je nog niet echt een beeld krijgen van het aantal hondjes. Okami begon al flink aan de lijn te trekken en toen we bij de buitenbaden kwamen liepen overal hondjes en hun baasjes. Je begrijpt ik had voor ik het wist een arm van 2 meter, althans zo leek het. Vlug de honden van de lijn af en daar gingen ze. Overal vlogen ballen door de lucht dus Yuna ging gezellig mee met de honden die bij die balletjes hoorden. Okami ging het zich eerst van een afstandje bekijken om vervolgens een hondje uit te zoeken waar hij lekker mee kon rennen. Af en toe rende hij even langs het water maar zag dat ook hier zo'n hoge rand was en hij had geen zin om er van daaruit in te gaan. Bij een duwtje van mij in de goede richting gingen de remmen er vol op en daarna in z'n achteruit. Maar dat wekte zijn nieuwsgierigheid wel meer want nu gingen de voorpootjes toch wel even op de rand. Maar zelfs bij het zien van de hondjes die wel van de kant af het water in sprongen kon Okami niet overtuigd worden. Yuna die hield het bij de ondiepe plasjes die door de regen waren ontstaan. Omdat bijna alle baasjes van de zwemmende honden zich bij de trappen hadden verzameld waar de honden zo het water in konden lopen had Okami niet de behoefte om het water in te gaan, al die mensen erbij dat zag hij niet zitten. Wat opzich wel weer jammer was want je zag gewoon dat hij wel graag wilde. Op een gegeven moment kwam ook de buurvrouw met Mup ook gezellig langs, dus dat was weer een speelmaatje. Ze waren overal zo druk aan het spelen dat ze soms niet in de gaten hadden hoe ver ze van me af waren gedwaald, dan kwam er weer een saarloos koppie achter een boom vandaag met de uitdrukking "oooh daar ben je toch" en dan gingen ze weer verder. Natuurlijk hielp roepen geen fluit.

Na bijna 2 uur was Yuna eindelijk een beetje moe en je merkte dat ze er geen zin meer in had om door al die grotere honden als "konijn" te worden gebruikt ze zocht beschutting tussen een groepje mensen en toen vond ik het wel goed geweest. Met Yuna eenmaal aan de lijn kwam ook Okami zo mee. Nog een rondje dan om het af te leren en toen Ook maar de riem om. We hebben nog even een wandeltje langs de standjes gedaan (2 standjes met enkele benodigdheden, hoofdzakelijk voor chihuahua's de snacks, dierenbescherming/ambulance en een kunstenares). Toen op naar huis.... komt het ineens met bakken uit de lucht. Net op tijd onder een afdakje met vele anderen is dat natuurlijk weer iets te druk voor Okami die het liefst in de stromende regen was gaan staan. Baasjes gebeld die ons even heeft op gehaald en eenmaal thuis aangekomen lekker in het mandje pitten. Straks krijgen ze een Lekkere snack om de dag af te sluiten. Heb wel een berg foto's kunnen maken waarvan ik enkele met jullie kan delen...

Drukte bij de trap

Het eerste vriendje om mee te Racen

Even kijken of ik het vrouwtje nog zie 

Hallo, wie ben jij?

Dat balletje vind ik ook wel leuk 

Lekker rennen in de zon 

Polonaise racen 

Yuna heeft zich een plekje onder een boom gevonden voor een rustmomentje 

Lekker liggen 

Okami vond een dame met een telelens toch wel even interessant

(Zal vast een mooie foto zijn geworden) 

Balletje halen met Mup 

Samen rennen 

Toch nog eens naar dat water kijken 

Deze had er minder moeite mee, elke keer achter het balletje aan t water in 

Plons 

Iedereen weer terug naar de baasjes..

Morgen dierendag

Niet dat onze pups er van bewust zijn dat het morgen dierendag is, toch ben ik aan het denken om ze nog een lekker bot ofzo te kopen vandaag. Slecht eigenlijk want ergens is het gewoon commerciële onzin. Alsof ze op andere dagen niet gewoon verwend worden. Maar goed misschien gaat het wel gewoon om het idee; Als je de vraag krijgt en wat hebben je pups/katten voor dierendag gehad of heb je ze nog lekker verwend wil je natuurlijk niet zeggen, NATUURLIJK niet, daar doen we niet aan. Mensen weten niet dat onze honden altijd het betere voer krijgen, zeker wekelijks botten en ander lekkers krijgen, ook mee snoepen als wij wat lekker eten enzovoorts. Mijn tuin ligt vol met speeltjes en andere troep waar ze maar af en toe eens naar omkijken. Dus dat bot of ander lekkers dat krijgen ze wel, maar niet vanwege dierendag, maar gewoon omdat het mijn schatjes zijn en ik het heerlijk vind om ze te verwennen!

Wat ik wel leuk vind is dat het zwembad, net zoals zoveel zwembaden door Nederland hun water openstellen voor de honden. Ze mogen hier dan eventueel lekker gaan zwemmen en spelen met soortgenootjes! Wat het zwembad hier nog extra doet is van allerlei andere instanties uitnodigen om een stand te bemannen. Er staan dus ook winkelstandjes, de dierenambulance, trimsalons en andere leukigheden. Dat vind ik nu wel weer leuk. Niet zozeer voor het zwemmen maar die sociale interactie is voor de honden altijd wel erg leuk. Daarnaast geeft onze Okami natuurlijk voor de niet "kenner" een leuke verschijning.

Vorig jaar zijn we ook geweest, toen zat Okami echter in een angstfase. Wat erg jammer was want hij kon er dus niet erg van genieten en hij was toen ook nog niet door Zoran aan water voorgesteld. Dus daar stond in dan tot mijn knieën in het koude water, hopende dat Okami me zou volgen. Maar de lijn bleef strak en Okami stond mooi op het randje me aan te kijken van "ben jij wel helemaal lekker in je hoofd!" Geen succes dus. We hopen dus dit jaar dat het droog blijft en gaan we weer ffies langs het zwembad om te kijken hoe hij het dit jaar zal doen en dan kijken we meteen hoe Yuna het vind om zo met de hondjes te spelen. Misschien gaat ze het dan ook eindelijk leuk vinden om met water te spelen. Zal morgen in ieder geval wel wat leuke foto's opleveren.

Ik wens iedereen in ieder geval een hele fijne dierendag! Hopelijk behandel je je dier niet anders dan anders, want eigenlijk zou iedere dag dierendag moeten zijn!

AVLS Clubmatch

Gisteren was het dan zo ver, Okami's eerste "schoonheidswedstrijd" op de AVLS clubdag in Hoenderloo. Al vroeg ging de wekker en voor een zondag was het er wat moeilijk uitkomen. Eerst de hondjes even uitgelaten en toen alles ingepakt en om half 8 op naar Gelderland. Gelukkig waren de weergoden ons gisteren ook goed gezind. Daar aangekomen waren we zeker niet de eerste, een grote hoeveelheid Saarlozen waren al druk aan het spelen en Okami stond meteen rechtop in de auto. Na alle bekenden te hebben begroet hebben we ons startnummer opgehaald en kregen we van Esther (vriendin en fokster van Okami) een zogenaamde "showlijn". Je moet natuurlijk wel zo goed mogelijk voor de dag komen!

We waren eigenlijk niet op de hoogte van het feit dat er naast een beoordeling ook prijzen te verdienen waren, dus dat was een leuke bijkomstigheid, maar we hadden helemaal niets geoefend.... Allereerst waren de pups aan de beurt in de zogenaamde babyklasse. eerst de reuen, toen de teven en daarna werd uit de 2 winnaars een Best baby gekozen. Daarna waren de Reuen van de jeugdklasse aan de beurt. Hier werd ook weer een top 4 gekozen waarbij de nr 1 doorging voor de titel beste Reu. Toen was de klasse van Okami aan de beurt (tussenklasse). Hij zat in dezelfde groep als zijn broers Loki en Bleys, maar ook speelmaatje Zoran deed mee. Allereerst moest iedereen een rondje lopen en vervolgens werden alle honden apart bekeken en gekeurd. Er waren voor Okami nog 3 anderen aan de beurt dus het duurde even voordat we mochten gaan keuren. Okami had natuurlijk veel meer zin om met de hondjes te spelen en tussen hem en Zoran stond maar 1 hond, dus daar kon hij ook nog wel even gaan kijken vond hij... helaas mocht dat niet.... tot zijn grote frustratie. uiteindelijk maar gaan liggen dan. Na Bleys en Loki waren we dan eindelijk aan de beurt. Eerst een rondje rennen en toen nog maar eentje omdat de keurmeester zag dat Okami toch flink kon aanzetten. "Hij kan wel goed hard rennen, maar dat weet je vast zelf ook wel" kreeg ik te horen. Toen tandjes kijken, dat ging goed zolang ik het zelf mocht doen, helaas mocht de keurmeester niet bij hem komen. Toen de ballen gevoeld moesten worden vond Okami het wel best en ging uit protest met zijn kont op mijn knie. Na wat geworstel nog even wat rondjes en blikken van de keurmeester en toen mochten we weer beginnen met wachten tot iedereen geweest was. Er waren uiteindelijk 3 U's (uitmuntend) voor Okami, Zoran en Loki. De rest had een ZG (zeer goed). De ZG's mochten een rondje doen voor de 4e plaats en daar mocht Esther met Bleys gaan staan. Vervolgens mochten de U's een rondje doen voor plaats 1,2 en 3. Allereerst werd Zoran op plaats 3 geplaatst en na een paar bedenkelijke blikken werd Okami 1e. HOERA wat was ik blij met onze rooie. Zijn prijs een lekkere zag met voer en een mooie beker.

Toen moest het wachten weer beginnen want pas aan het einde van de dag waren de "Best of" beoordelingen. Na een lekkere lunch en het kijken naar o.a. Oom Chakotay, zusjes Lola (1e in de tussenklasse Teven)  en Hara (2e in de tussenklasse teven), Mama Sumsi (3e in de Openklasse teven) en tante Lumen. was het eindelijk weer tijd voor een beoordeling. 4 honden streden om de titel beste Reu. na een aantal rondjes rennen kregen we dan de uitslag. Okami werd zowaar gekozen als "beste Reu" na hem een flinke knuffel te hebben gegeven mochten we gewoon nog een beker in ontvangst nemen! Toen mocht zusje Lola, ze kreeg een mooie 2e plaats. Okami mocht nog 1 keer de ring in tegen de beste Teef van die dag. Helaas wonnen we ditmaal niet, Volgens de keurmeester was ze net iets meer af, ze was dan ook al wat ouder en ook de vorige keer al winnaar van de Clubmatch. Maar al met al een hele mooie ervaring en erg trotse baasjes. Ook Esther was ontzettend trots. Wat hebben de Baka Inu's het goed gedaan.

Toen konden we het beoordelingsformulier gaan halen en was het tijd om weer naar huis te gaan. iedereen gedag gezegd en de hele weg geen kik gehoord van achter uit de auto. Okami en Yuna waren helemaal gesloopt want ook voor Yuna was het een leuke dag, lekker spelen met al die grote wolven. We hebben nog even lekker wat gegeten om alles te vieren en daarna met z'n vieren lekker op tijd naar bed. Hieronder wat foto's van deze leuke dag!

wachten tot we mogen.

Esther met Bleys

ff tandjes kijken

uitreiking van de prijzen

beste reu tussenklasse

de nestkeuring

Jan met Chakotay

Links Opa Akira

Jan aan het showen

Bleys

Okami

Brandal

Zusje Lola

Links Pleun, de winnaar van de dag

Hier het programma boekje. 10. Bleys, 11. Loki, 12. Okami en 14. Zoran

De bladzijde ervoor showde een mooie foto van Zoran!

Okami's beoordeling.