Jaloerse kip...

Het is al weer even geleden dat ik geschreven heb. Helaas zorgden de tentamens en en verslagen voor een hectische boel en te weinig tijd voor andere dingen.

We wonen in een doodlopende straat, aan het eind van de straat ligt het gemeentehuis. Dat gemeentehuis heeft een groot plein met enkele grote stukken gras. Een heuvel ligt tegen dat plein op en ook daar lig alleen maar gras. Okami vind het heerlijk om daar even te stoppen, lekker rennen en los lopen en af en toe eens blaffen van hoog op de heuvel als er mensen het gemeentehuis uit kwamen. Volgens mij mag hij er eigenlijk niet eens los lopen maar de dame achter de balie heeft meestal een grote glimlach op haar gezicht als ze de honden ziet ravotten! Helaas kunnen we Yuna niet los laten daar want dan is ze weg, helaas vind ze andere mensen vaak leuker als dat ze ons vind. Ze kan ons dan soms zoooo zielig aan kijken als ze moet wachten tot Okami klaar is met zijn gekkigheid!

Nu is het sinds vorige week zo dat ze de boel aan het open breken zijn. eerst werden alle stenen van het plein er uit gesloopt en vervolgens werd ook de hele heuvel op de schop genomen. Er staat nu een soort muurtje van hele grote stenen en alle boompjes en struiken zijn er uit. Maar dat is natuurlijk HELEMAAL GEWELDIG al dat zand, daar kan je lekker in spelen! Eerst was het wel een beetje eng, want waar moet je nu je behoefte doen (Okami heeft meestal een vast plekje) maar dat rennen door het zand, er op bijten en lekker rollen dat is geweldig! Nu hebben ze deze week ook de weg opgebroken, dus er komen geen auto's langs. Okami heeft dus nu ook de stoute schoenen aangetrokken en gaat ook daar in het donkere zand spelen! Leuk voor onze doggies maar die vieze poten daar kan ik wel zonder....

Je merkt wel dat hij steeds zelfzekerder wordt, dat is echt leuk om te zien, hij schrikt steeds minder snel terug! Waar mensen bij ons thuis eerst ontweken werden (het was zelfs zo erg dat hij somsde trap op vluchtte) worden ze nu eerst met zijn speciale wolvenblaf ontvangen, daarna geobserveerd om vervolgens als ze ff niet opletten besnuffelt te worden. Als alles OK blijkt dan gaan we kijken of er knuffels te halen zijn.... Het is me er eentje!

Gister hebben ze een nieuw speeltje gekregen. Hetgeen wat ze hadden was zo opgekauwd en versleten dat het echt niet meer kon. Gister was het een flostouw met een grote tennisbal er aan. Na 10 minuten lag de bal door de hele kamer in 100 stukjes! fijn....  Tijdens het stofzuigen had ik alle nog een beetje fatsoenlijke speeltjes in Yuna haar mand bij elkaar verzameld. Okami die al graag in Yuna haar mand ligt had nu alleen nog maar meer reden om daar te liggen, en dit keer deed hij des te meer moeite om ieder hoekje van de mand te bedekken, zodat Yuna maar niet bij de speeltjes kon. Wat zijn het toch een stel jaloerse kinders...

Vandaag heb ik Yuna een bijtring gegeven met daaraan ook weer een tennis bal. Okami zat me vervolgens zo aan te kijken met een blik van waar is mijn speeltje? Het speeltje van gister heeft Yuna ook nog nauwelijks vast gehad want dat had Okami zich ook toegeëigend. Ik gaf hem dat speeltje, maar dat was niet interessant genoeg! Yuna wilde de ring ook niet afstaan en heb een half uur lang niets anders dan gegrom gehoord. Toch vraag ik me af wanneer ik de 100 stukjes van deze bal door de kamer ga vinden.....!

Zaterdag gaan we met de doggies naar Utrecht. Onze vrienden zijn helemaal weg van de honden en hebben al bekeken waar we leuk kunnen gaan wandelen. Het wordt een gebied met ergens in het midden een pannenkoek-restaurant. Blijkbaar is het er ook nog eens goed eten en zijn ze erg hond vriendelijk. Hoop dat ik de camera niet ga vergeten, dan zal ik wel weer trakteren op een leuke foto sessie!

Ik...? ik heb nix hoor!

Past toch makkelijk in dit mandje??                    Yuna is er maar voor gaan liggen

 Gelukkig kan ik nog altijd lekker slijmen bij de baas. Heerlijk als ik weer ff op de bank mag liggen!